Meneer Demper

Hugo Demper is 73 jaar en woont sinds zes jaar met zijn vrouw in De Vijverhof. Hun appartement in de Roodborst bevalt hem prima, al vindt hij het jammer dat een aantal woningen is omgebouwd tot zorgpension en hospice.

Hugo Demper is volledig mantelzorger van zijn vrouw, die chronisch ziek is. “Dit is ook de belangrijkste reden dat we destijds voor De Vijverhof hebben gekozen”, legt hij uit. “Met het oog op de toekomst zochten we een plek met huishoudelijke hulp en medische zorg dichtbij, net als een winkelcentrum. Je kan hier zo lang mogelijk zelfstandig wonen, en dat willen we graag! We wonen hier met plezier en hebben dan ook absoluut geen spijt van deze keuze.”

Liever voetballen

Hugo en zijn vrouw woonden 29 jaar in Krimpen aan de Lek. “Daar werkte ik destijds op een scheepswerf” vertelt hij. “Daarna ben ik op de tekenkamer bij een loodgietersbedrijf en vervolgens als engineer in de petrochemie gaan werken. In mijn jeugd had ik weinig zin om te studeren; ik voetbalde liever. Hierdoor was ik op mijn 15e al aan het werk als machinebankwerker, maar dat was toch ook niet alles. Daarom ben ik in de avonduren een technische opleiding gaan volgen, en daarna de lerarenopleiding werktuigbouw. Het was niet mijn intentie om het onderwijs in te gaan, ik wilde vooral de techniek in. En dat is gelukt!”

Vrijwilligerswerk

Als equipment engineer heeft Hugo Demper meegedacht over de ontwikkeling van de hoge vloeistoftorens en opslagtanks in het Botlekgebied, iets waar hij nog steeds trots op is. “Ik heb altijd met veel plezier tot mijn 68e gewerkt. En als ze me nu zouden vragen, zou ik het bij wijze van spreken zó weer oppakken! Doordat ik zoveel werkte en studeerde in de avonduren, had ik eigenlijk nooit zoveel tijd voor hobby’s. Ik kijk wel graag naar diverse sporten. Binnen De Vijverhof ben ik gevraagd om vrijwilligerswerk te komen doen. Dit doe ik een keer per week, als scheidsrechter bij jeu de boules; heel leuk om te doen! Daarnaast hou ik de scores bij van de klaverjasclub ‘Het Klavertje’. Dit is voorlopig wel even voldoende, want de zorg voor mijn vrouw kost natuurlijk ook veel tijd.”

Altijd wat te doen

Hugo is te spreken over de sfeer in De Vijverhof: “Er is altijd wat te doen. Zo drink ik graag, samen met mijn vrouw, een keer per week een drankje in de Brasserie. Je hoeft hier niet eenzaam te zijn. Wat ik wel jammer vind, is dat een aantal woningen in de Roodborst is omgebouwd tot zorgpension en hospice. Dit geeft toch een andere dimensie. Nu weet je soms niet wie er bij je in de entree en lift staat: is het een bezoeker of een bewoner? Je kent nu niet iedereen, dat is jammer. Maar verder is het hier gezellig wonen.”