“Mantelzorg hoort er in deze tijd gewoon bij”
Samen met zijn vrouw Ingrid is Cock Esseboom al acht jaar mantelzorger van zijn moeder, die sinds 2016 in een huurwoning van De Vijverhof woont. Ook zijn broers en zussen helpen. Cock en Ingrid wonen het dichtst bij, in Rotterdam-Zuid, dus zij nemen logischerwijs de meeste zorg op zich. “Geen punt hoor, we doen het met liefde.”
Omdat de gezondheid van zijn moeder steeds verder achteruitging, zijn de mantelzorgtaken stukje bij beetje uitgebreid. “Ik ben nu zeven jaar met pensioen, dat scheelt een stuk qua tijd”, vertelt Cock. “Ingrid en ik komen wanneer het nodig is, meestal twee dagen per week, en hebben dan een eigen taakverdeling. Zij doet de huishoudelijke dingen bij mijn moeder thuis, ik doe de boodschappen en zorg ervoor dat de medicijnen op orde zijn. Soms, met mooi weer, ga ik met mijn moeder naar de markt om een visje te halen, dat vindt ze leuk. Maar ze loopt steeds moeilijker, dus die tripjes komen helaas steeds minder vaak voor. Natuurlijk doen mijn broers, zussen, neven en nichten ook hun best, maar zij wonen nu eenmaal verder weg. Zij komen vaak in het weekend op bezoek, nemen soep mee en doen een spelletje met mijn moeder. Vindt ze hartstikke leuk.”
Bewondering
“We vinden De Vijverhof een geweldig fijne, warme instelling. Mijn moeder gaat vijf dagen per week naar de dagbesteding. Zij voelt zich hier thuis – en wij ook. We kennen veel medewerkers en vrijwilligers, van de balie en de thuiszorg tot en met de dagbesteding, de keuken en de kapsalon. Hartstikke lieve, leuke mensen met wie we het goed kunnen vinden: iedereen is even vriendelijk en we weten elkaar te vinden als het nodig is. Ik heb diepe bewondering voor hun werkzaamheden. En vooral voor de vrijwilligers: als zij er niet waren, stortte alles in. Als ik in De Vijverhof ben, probeer ik ook altijd een klein steentje bij te dragen. Al is het maar het afruimen van een paar tafels of het meenemen van ons logeerhondje, dat dan graag bij iedereen op schoot zit. Zo doen we allemaal wat.”
Andere situatie
Cock en Ingrid doen veel, maar dat vinden ze niet zo’n punt. “Het komt niet altijd even goed uit, we doen wat we kunnen. De situatie is nu gewoon anders dan vroeger, toen mijn grootouders nog gewoon in het bejaardenhuis woonden en alle zorg kregen die nodig was. Wij kwamen dan gewoon op bezoek. Nu moet je als familie veel meer doen. Ach, elk tijdsbeeld heeft z’n voor- en nadelen. Ik kan me ook wel voorstellen dat anderen geen tijd hebben, of geen zin om veel zorgtaken op zich te nemen. Mijn moeder is een lieve vrouw, maar er zijn natuurlijk ook minder lieve ouderen. En degenen die het dichtst bij staan, krijgen vaak het meest op hun donder. Ik kan me voorstellen dat dat niet leuk is.”
Charmeur
Toch vindt Cock Esseboom dat mantelzorg er in deze tijd gewoon bij hoort. “Er zijn nu eenmaal minder zorgmedewerkers en meer ouderen dan vroeger. Gelukkig hebben mijn vrouw en ik de tijd en de kracht om het te doen. Als ik me nog beter had gevoeld, had ik waarschijnlijk nog wel meer gedaan, bijvoorbeeld als buschauffeur. Zorgen voor anderen geeft je een goed gevoel en je doet ze er veel plezier mee. De liefde die je er voor terugkrijgt, is onbetaalbaar. Ik geef dan ook graag een beetje aandacht aan andere ouderen in De Vijverhof, vooral dames.” Cock lacht ondeugend. “Ja, ik ben een charmeur. Dat heb ik van mijn vader.
Hier wonen schatten van vrouwen van in de 90 die er heel gesoigneerd uitzien en die ik graag een complimentje of even een hand geef. Dan zie je ze glimmen. Dat is toch leuk?”
Nieuwe woonvorm
Helaas gaat het met Cocks moeder steeds minder goed: ze heeft de indicatie dementie gekregen, waardoor hij op zoek moet naar een andere, kleinschalige woonvorm. “Ze heeft steeds meer zorg nodig, die wij haar niet kunnen geven. Dat is heel verdrietig. Natuurlijk blijven er nog genoeg dingen over om te doen, maar wel minder dan nu. Dat geeft ons een beetje rust,. Dat is fijn, want inmiddels zijn Ingrid en ik ook 76 en 73. Ik hoop dat mijn moeder de 100 haalt. Als ze er niet meer is, ga ik haar enorm missen!”